آرامگاه نادر فروردین امسال 60 ساله شد. علیرضا سلیمانی از آغاز پروژه ساخت آرامگاه نادری در سال ۱۳۳۵ تا پایان آن یعنی ۱۲ فروردین ۱۳۴۲ در باغ نادری کار کرد و آخرین سنگتراشی بود که آنجا را ترک کرد.
او تعریف میکند: وقتی آرامگاه سابق نادر را خراب کردند، بقایای جنازه او و کلنل محمدتقیخان پسیان را از قبر بیرون آوردند. این کار برعهده کارگران بنا بود، اما همه شاهدش بودیم.
استخوانهای نادر را به همراه قدری از خاک زردی که اطراف جنازه بود، بیرون آوردند و در نایلون بزرگ و سپس تابوتی گذاشتند. استخوانها کامل بود، فقط سرش جدا بود. سر محمدتقیخان هم جدا بود. هیکل نادر، درشتتر از محمدتقیخان پسیان بود.
سنگ قبر نادر را من تراشیدم. خیلی طول کشید تا سنگ را تراشیدیم. دو تا دستگاه برقی خراب شد؛ چون سنگهای کوهسنگی محکم است و الان هم دستگاهی برقی نیست که بتواند این سنگها را بتراشد. باید با دست، بریده و ساییده شود.
از سال ۳۵ تا ۴۲ تابوتها در مکان دیگری قرار داشت و بعد که کار ساخت آرامگاه تمام شد، تابوتها را آوردند و حجتالاسلام محمود روحبخش بر آنها نماز میت خواند و سپس در مراسمی رسمی دفنشان کردند.